Δεν σε αναγνωρίζω

 

Η φετινή σεζόν ολοκληρώθηκε ακριβώς όπως ξεκίνησε, με κάτι πολύ βαρύ και αχώνευτο. Γράφει ο Μποτωνάκης Στέφανος… 

Τον Ιούλιο είχαμε την εν μέρη πολυτέλεια να πούμε πως θα το δουλέψουμε ως νέο σύνολο, ως νέα ομάδα, στην πορεία. Για αυτό και το σημερινό πονάει περισσότερο. Η σημερινή ήττα ρίχνει την αυλαία της χρονιάς με τον χειρότερο τρόπο, αρχειοθετώντας την και επίσημα ως αποτυχημένη, ενώ το δυσκολότερο κομμάτι είναι πως το καλοκαίρι θα είναι πολύ, μα πολύ μεγάλο. Κάθε φορά που θα αναφερόμαστε στον ΠΑΟΚ θα νιώθουμε αυτό το σφίξιμο, αυτό το άβολο και υποτονικό συναίσθημα γιατί θα ξυπνούν οι μνήμες που γεννήθηκαν σήμερα.

Η φετινή αποτυχία στο κύπελλο, στον τελικό του κυπέλλου για να είμαι ακριβής, πονάει περισσότερο από την περσινή. Η ήττα από την ΑΕΚ, και γενικότερα η εικόνα του ΠΑΟΚ απέναντι στην ένωση φέτος, μου δείχνει και μας δείχνει πόσο έχει πέσει η ομάδα μας τα τελευταία χρόνια, και πόσο μακριά βρίσκεται πλέον από εκείνον τον ΠΑΟΚ που έσπερνε τον φόβο και τον τρόμο, τον αήττητο πρωταθλητή ΠΑΟΚ, τον ΠΑΟΚ που έβγαζε τραγούδι για τα τρία συνεχόμενα κύπελλα του.

Είναι θλιβερό το σημείο στο οποίο έχουμε φτάσει. Λυπάμαι που το λέω αλλά αν δεν παρθούν δραστικά μέτρα και αποφάσεις από τα μεγάλα κεφάλια στον ΠΑΟΚ, δεν νομίζω πως θα ξανά δούμε την ομάδα μας στα επίπεδα που βρισκόταν κάποια χρόνια πίσω.

Μιλώντας εκ μέρους της πλειοψηφίας των φιλάθλων του ΠΑΟΚ, εμείς θα είμαστε δίπλα στην ομάδα πάντοτε, ό,τι και αν προκύψει. Όμως έχουμε κουραστεί να ακούμε τα ίδια κάθε καλοκαίρι, περί μεταγραφικού σχεδιασμού, περί μεταβατικής χρονιάς ή περιόδου και ένα σορό ακόμα. Έχουμε χάσει το μέτρημα των μεταβατικών ετών. 

Εμείς περιμένουμε να ξανά δούμε την ομάδα της οποίας φορέσαμε φανέλα παιδικού νούμερου, να βρίσκεται στην κορυφή, ή τουλάχιστον, τουλάχιστον, να παλεύει για αυτήν.

Όσο δεν βλέπω τον ΠΑΟΚ να παλεύει, λυπάμαι αλλά δεν τον αναγνωρίζω.