Χρειάστηκε το ημερολόγιο να δείξει τις πρώτες ημέρες του Δεκεμβρίου προκειμένου ο Μάρκος Αντόνιο να κάνει το ντεμπούτο του στον ΠΑΟΚ.
Ένας κομβικός παίκτης για τα πλάνα του Ραζβάν Λουτσέσκου, βάσει ποδοσφαιρικών στοιχείων είναι εδώ και ο Ρουμάνος τεχνικός είναι ο πρώτος που χαμογελά. Είναι άλλωστε ο ίδιος που επέμεινε για να τον προσθέσει στο ρόστερ του.
Εν τέλει ο Βραζιλιάνος φόρεσε τον δικέφαλο, όμως είχε ένα δύσκολο έργο μπροστά του καθώς παρέα με τα πράγματα του από τη Ρώμη και τη Λάτσιο, έφερε και μια βαριά θλάση τρίτου βαθμού.
Τραυματισμός ο οποίος αποδείχθηκε πολύ πιο δύσκολος από ότι θα περίμεναν και οι ίδιοι οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ, όμως ανέμεναν καρτερικά, γνωρίζοντας πως είναι ένας παίκτης που θα μπορούσε να ανεβάσει το επίπεδο τη μεσαίας γραμμή της ομάδας.
Ο Μάρκος Αντόνιο πήρε το βάπτισμα του πυρός, τουλάχιστον σε επίπεδο αποστολών και βρέθηκε με τους συμπαίκτες του στη Γερμανία απέναντι στην Άιντραχτ και έδειξε να μπαίνει στο κλίμα της υπόλοιπης ομάδας.
Η αναμέτρηση κόντρα στη Λαμία για την 13η στροφή της Stoiximan Super League ήταν η ιδανική στιγμή να πάρει και τα πρώτα αγωνιστικά λεπτά από τον προπονητή του.
Η πιο ξεχωριστή στιγμή όμως για τον 23χρονο χαφ, δεν ήταν καν το ντεμπούτο του λίγο πριν εκπνεύσει το έτος του 2023.
Μετά τη λήξη του παιχνιδιού στην Τούμπα, βίωσε πολλά συναισθήματα που θα μπορούσαν να μεταφραστούν σε ανακούφιση. Όμως ίσως ήταν πολλά περισσότερα.
Ο ίδιος μπήκε σε ρόλο μαέστρου μπροστά στη θύρα 4 έπειτα από παρότρυνση των συμπαικτών του αλλά και του ίδιου του κόσμου του δικεφάλου.
Γνώρισε την αποθέωση και έδειξε να το χαίρεται με τη ψυχή του, σαν μικρό παιδί. Παράλληλα όμως μας θύμισε κάποια πράγματα που μόνο ως αυτονόητα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν.
Πόσο σημαντικό είναι να βλέπουμε τον άνθρωπο πίσω από τον παίκτη.
Πόσο όμορφο είναι ο κόσμος του ΠΑΟΚ και ο κάθε φίλαθλος να μην βλέπει τον παίκτη ως νούμερα αλλά ως συναισθήματα.
Να μην τον κρίνει αποκλειστικά από τα χρήματα που λαμβάνει, άσχετα αν θεωρεί πως είναι υπερβολικά ή μη.
Ένας παίκτης δεν είναι ρομπότ ούτε λειτουργεί βάσει κάποιου καλοφτιαγμένου και σχεδόν αλάνθαστου λογισμικού.
Κρύβει ενθουσιασμό μα και φόβο. Κρύβει ποδοσφαιρική ποιότητα και αίγλη αλλά κάπου από πίσω κρύβονται και οι όποιες θυσίες.
Όταν μπαίνεις στη θέση του άλλου, όλα είναι αλλιώς και ο Μάρκος Αντόνιο το κατάλαβε για αυτό και αποχώρησε με δάκρυα στα μάτια προς τα αποδυτήρια.
Έκλαψε γιατί ένιωσε πως εκεί έξω υπάρχουν και κάποιοι που βλέπουν τον δύσκολο δρόμο που είχε να διαβεί και όχι την εύκολη οδό των ανέσεων και της καλοπέρασης.
Άρθρο: Χρήστος Μαγγίνας - Sportime
0 Σχόλια