Να 'μαστε πάλι. Ίδιες εικόνες, ίδια θεματολογία, ίδια κατάσταση, λίγοι μήνες διαφορά. Για ακόμη μια φορά γινόμαστε μάρτυρες ενός deja vu που πλήττει το ελληνικό ποδόσφαιρο, μα πάνω από όλα, την ελληνική κοινωνία. Ή μάλλον, για να το θέσω καλύτερα, δυστυχώς την αντικατοπτρίζει.
Δεν θα μπω στην διαδικασία να σχολιάσω τα όσα γίνανε μια εβδομάδα πριν στον Βόλο, ούτε φυσικά τα θλιβερά γεγονότα της Πέμπτης στο κλειστό του Ρέντη. Όσοι παρακολουθούν την σελίδα γνωρίζουν πολύ καλά την άποψή μου. Θα ευχηθώ απλώς για την σωτηρία του ανθρώπου που παλεύει εδώ και μέρες για την ζωή του.
Η κυβέρνηση αποφάσισε επιτέλους να λάβει μέτρα για την καταπολέμηση της οπαδικής βίας. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός δηλώνει αποφασισμένος. Κάλιο αργά παρά ποτέ θα πω εγώ.
Ποια είναι όμως αυτά τα μέτρα; Δηλαδή θεωρεί η πολιτεία πως με την αναβολή ολόκληρου του πρωταθλήματος ή την διεξαγωγή όλων των αγώνων χωρίς οπαδούς θα αλλάξει κάτι; Αν πραγματικά πιστεύουν κάτι τέτοιο, καλώς, ας το δοκιμάσουν. Και μακάρι να δουλέψει. Το παρελθόν όμως έχει δείξει αντίθετα αποτελέσματα.
Πόσα παιχνίδια έγιναν τα τελευταία χρόνια κεκλεισμένων των θυρών; Ρητορική η ερώτηση, αμέτρητα θα πω εγώ. Άλλαξε τίποτα; Μη μπείτε στον κόπο, και αυτή ρητορική είναι. Τίποτα απολύτως δεν άλλαξε. Ίσα ίσα, η κατάσταση έγινε χειρότερη. Πολύ φοβάμαι ότι κάτι αντίστοιχο θα γίνει και τώρα, μετά τις αποφάσεις που θα ανακοινώσει ο κ. Μητσοτάκης το πρωί της Δευτέρας.
Για να βρούμε, λοιπόν, το αντίδοτο, πρέπει να ψάξουμε βαθειά στις ρίζες του προβλήματος. Να εντοπίσουμε το μέρος που πηγάζει η οπαδική βία, να το επεξεργαστούμε και να λάβουμε τα ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ μέτρα. Αυτό θα πει αποφασιστικότητα. Να κάνεις κάτι σωστά, μεθοδικά και με αποτέλεσμα. Όχι να παίρνεις επιφανειακές αποφάσεις ίσα ίσα για να πεις ότι προσπάθησες. Μέχρι τότε, ο αθλητισμός θα συνεχίσει να αιμορραγεί, με κίνδυνο πάντα να πεθάνει...
0 Σχόλια