ΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ: Το ιδιαίτερο 3-4-2-1 της Άιντραχτ

Ο ΠΑΟΚ την ερχόμενη Πέμπτη κλίνεται να αντιμετωπίσει στην Τούμπα, την πριν 2 χρόνια κάτοχο του Europa League, Αϊντραχτ Φρανκφούρτης για την 2η αγωνιστική της φάσης των ομίλων του Conference League. Το PAOK COMMUNITY ενόψει αυτού του σημαντικού αγώνα, φρόντισε να συλλέξει πληροφορίες και να σας παρουσιάσει μια λεπτομερέστατη ανάλυση του παιχνιδιού και του σχηματισμού της γερμανικής ομάδας σε συνδυασμό με τρόπους αντιμετώπισης λαμβάνοντας υπόψη και την τακτική προσέγγιση του Λουτσέσκου.

Ο ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΣΤΕΡ

Ο Ντίνο Τοπμέλερ, όντας πρώην βοηθός του Νάγκελσμαν σε Μπάγερν Μονάχου και Λειψία, διανύει την πρώτη του σεζόν ως πρώτος προπονητής και αρέσκεται στο 3-4-2-1 (στα χαρτιά). Το σύστημα αυτό δίνει την ευχέρεια στους ποδοσφαιριστές του να γίνουν πολύ δημιουργικοί και να κινηθούν σε διάφορους χώρους, με κυρίως τους 2 που πλαισιώνουν τον φορ, να έχουν απελευθερωμένο ρόλο μέσα στο γήπεδο. Ένα παρόμοιο σχηματισμό είχε χρησιμοποιήσει στον ΠΑΟΚ τόσο ο Αμπέλ Φερέιρα, όσο και ο Πάμπλο Γκαρσία την σεζόν 2020/21, όπου απέκλεισε Μπεσίκτας, Μπενφίκα στα προκριματικά του CL, και κέρδισε το κύπελλο Ελλάδος κόντρα στον Ολυμπιακό. 

Ξεκινώντας από τα στόπερ, η Άιντραχτ έχοντας μία αρκετά δυνατή 5αδα επιλογών, ο Koch  είναι αδιαμφισβήτητα ο κορυφαίος από αυτούς, και αποτελεί την βασική επιλογή για τη θέση του κεντρικού αμυντικού στην 3αδα. Από εκεί και πέρα, με την Αμπερντίν σε αυτή τη θέση χρησιμοποιήθηκε και ο Σμόλσιτς (αριστεροπόδαρος) με τον Κοχ να παίρνει τον ρόλο του δεξιού ακραίου στόπερ. Οι άλλες δύο βασικές επιλογές είναι ο Πάτσο (αριστεροπόδαρος) και ο Τούτα. Την 5αδα συμπληρώνει ο 39χρονος Χασέμπε. 

Στους 2 wing-backs οι επιλογές παραμένουν ποιοτικές. Ο Nkounkou είναι αναντικατάστατος στα αριστερά, με τον αναπληρωματικό του, Philipp Max, να μην έχει δηλωθεί στη ευρωπαϊκή λίστα. Εναλλακτικές για τη συγκεκριμένη θέση αποτελούν ο Knauff, ο οποίος αγωνίζεται στα δεξιά συνήθως, ο Ebimbe που έχει αγωνιστεί σε πολλές θέσεις άλλα είναι κυρίως κεντρικός χαφ και οι Hauge,Chaibi που είναι περισσότερο επιθετικογενείς εξτρέμ. Στα δεξιά βασικός είναι ο Buta ενώ έχουν χρησιμοποιηθεί και οι Ebimbe, Knauff. 

Στα χαφ, φαίνεται να υπάρχει λειψανδρία, καθώς ο εξαιρετικός Skhiri έχει παίξει σε όλα τα φετινά ματς της Αϊντραχτ ως βασικός με 90λεπτο και δίπλα του εναλλάσσονται οι Ebimbe, Larsson, Jakic και Rode με τους δύο τελευταίους να είναι τραυματίες και αμφίβολοι για τη συμμετοχή τους στο παιχνίδι της Τούμπας. 

Οι 2 μεσοεπιθετικοί που πλαισιώνουν τον φορ, όπως είπαμε, έχουν ελευθερία στις κινήσεις τους μέσα στο γήπεδο, τις οποίες θα αναλύσουμε παρακάτω. Σε αυτές τις δύο θέσεις, αναλόγως τις απαιτήσεις του παιχνιδιού, έχουν αγωνιστεί οι Götze, Ebimbe, Chaibi και Aaronson. Στη θέση του φορ, υπάρχει ο Marmoush και ο Ngankam που συνήθως περνάει ως αλλαγή. 

ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ 3-4-2-1

Το 3-4-2-1 από μόνο του, δεν μπορεί να σταθεί σε ένα ολόκληρο αγώνα. Λόγω αυτού όμως δίνει τη δυνατότητα στον προπονητή, να προσαρμόσει την τοποθέτηση των παικτών του, αλλάζοντας σχηματισμό, αναλόγως τον αντίπαλο, τα χαρακτηριστικά των ποδοσφαιριστών του και την φάση του παιχνιδιού που βρίσκεται. 

Για παράδειγμα, ο Τοπμέλερ, κόντρα στην Φράιμπουργκ, η οποία αγωνίζεται με το ίδιο σύστημα, επέλεξε σε φάση άμυνας να παρατάσσεται με 5-3-2 όπως φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία. 

Ο σχηματισμός αυτός σε φάση άμυνας, επιτρέπει και στα 3 στόπερ να ακολουθούν τους προσωπικούς αντιπάλους και να βγαίνουν χωρίς δισταγμό σε προσωπικές μονομαχίες, καθώς η υπόλοιπη 4αδα μπορεί να τους καλύψει επαρκώς. 

Γενικότερα, το 3-4-2-1 όσον αφορά το επιθετικό κομμάτι, βοηθάει στο να μπερδέψει τα μαρκαρίσματα του αντιπάλου, καθώς οι 3 προωθημένοι αρέσκονται στο να βυθίζονται για να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ομάδας δημιουργώντας υπεραριθμία στο χώρο του κέντρου. Τα wing-backs, μπορούν να γίνουν απειλητικοί ανεβαίνοντας ψηλά σε επιθέσεις, ωστόσο αυτό μπορεί να αφήσει εκτεθειμένη την ομάδα σε περίπτωση απώλειας κατοχής. Οι αντεπιθέσεις, λοιπόν, αν δεν υπάρχουν σωστές τοποθετήσεις, μπορεί να γίνουν η κυρία πηγή απειλής για την ομάδα που χρησιμοποιεί αυτό το σύστημα, όταν χάνεται η μπάλα ακόμη και στο επιθετικό τρίτο.

ΤΟ BUILD-UP ΤΗΣ ΑΪΝΤΡΑΧΤ

Το χτίσιμο της επίθεσης από πίσω με αυτό το σύστημα, έχει αρκετές ιδιαιτερότητες. Κόντρα στην Φράιμπουργκ, λόγω της τοποθέτησης του Ebimbe, ο οποίος κανονικά είναι κεντρικός χαφ, στους 2 που πλαισιώνουν τον Marmoush (CF), παρατηρείται συχνά το σύστημα να μετατοπίζεται σε 3-1-4-2 με τους Larsson και Ebimbe να γίνονται τα δύο 8ρια μπροστά από τον Skhiri, όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα. Ο κυκλωμένος χώρος, είναι αυτός ο οποίος εκμεταλλεύεται η γερμανική ομάδα σε φάση build-up με αυτοματισμό. Τα ανεβασμένα wing-backs είναι έτοιμα να τροφοδοτηθούν στον χώρο, είτε από τα ακραία στόπερ απευθείας, αν έχουν το χρόνο και το χώρο να το κάνουν, ή σε δεύτερο και τρίτο χρόνο, με χαμήλωμα του 8ριου, μέσα πάσα στον Skhiri και πάσα με την μία στην πλάτη της άμυνας. Γενικώς, η εναλλαγή θέσεων στο χώρο του κέντρου δυσκολεύει την αντίπαλη ομάδα που θέλει να πρεσάρει. Ο εν λόγω αυτοματισμός φαίνεται στις παρακάτω φωτογραφίες.

Chaibi, Ebimbe και Marmoush, στο συγκεκριμένο παιχνίδι, δίνουν την λύση στα μεσοδιαστήματα, βοηθώντας στην ανάπτυξη της ομάδας. 

ΤΟ ΠΡΕΣΙΝΓΚ ΤΟΥ ΠΑΟΚ

Παίρνοντας υπόψη, τώρα, και τον τρόπο που πρεσάρει ο ΠΑΟΚ, ας δούμε τα προβλήματα που δημιουργούνται αλλά και τον τρόπο αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων.

Ο Λουτσέσκου, όπως πάντα, πιέζει τον αντίπαλο σε σχηματισμό 4-4-2, με δεύτερο μπροστά το 10ρι (Κωνσταντέλιας). Έχουμε δηλαδή το σενάριο, όπου μία ομάδα με σχηματισμό 3-4-2-1 (ή 3-1-4-2) προσπαθεί να αναπτυχθεί από την άμυνα κόντρα σε πρεσάρισμα του 4-4-2. 

Η Άϊντραχτ λόγω του ότι παίζει με 3αδα, δίνεται η δυνατότητα στον τερματοφύλακά της να αγωνιστεί ως έξτρα παίκτης στο build up, δημιουργώντας ουσιαστικά τετράδα με τον Koch στα δεξιά του. Αυτό μπορεί να φέρει προβλήματα στην πίεση του Δικεφάλου, καθώς με την υπεραριθμία η γερμανική ομάδα μπορεί να σπάσει την πίεση και να πάει σε επιθετική μετάβαση.  Λόγω αυτού, μπορούμε να προβλέψουμε πως δύσκολα θα πάει ο ΠΑΟΚ σε πολύ ψηλό πρέσινγκ, μέχρι δηλαδή και το αντίπαλο τέρμα.

Στην παρακάτω εικόνα, φαίνεται θεωρητικά μία φάση άμυνας στο επιθετικό τρίτο για την μαύρη ομάδα (ΠΑΟΚ) σε 4-4-2,  με την κόκκινη (Αϊντραχτ) να προσπαθεί να αναπτυχθεί σε 3-1-4-2. Οι τοποθετήσεις παίρνονται με βάση του ότι η φάση βρίσκεται στην αρχή ενός πρες.

Οι μαύρες γραμμές δείχνουν τις αποστάσεις που θεωρητικά πρέπει να έχει ο ΠΑΟΚ και οι κόκκινες τους αντιπάλους που πρέπει να ελέγχει ο καθένας, με βάση τη θέση στην οποία βρίσκεται η μπάλα. Στην συγκεκριμένη φάση η μπάλα είναι στο κεντρικό στόπερ (Κοχ) και το 10ρι (Κωνσταντέλιας) έχει βγει για να τον πιέσει. Από εκεί και πέρα, βλέπουμε πως το νούμερο 7 των μαύρων (Τάισον) κλείνει πρώτα την μέσα πάσα προς το αντίπαλο νούμερο 7 (Buta) και στην συνέχεια αν η μπάλα πάει στο νούμερο 2 (Tuta), τότε θα πάει να τον πιέσει. 

Τα στόπερ των μαύρων παίζουν 2vs2 με τους 2 προωθημένους των κόκκινων, ωστόσο αυτό μπορεί να φέρει προβλήματα αν οι μονομαχίες δεν είναι κερδισμένες.  Το 6 και το 8 των μαύρων θεωρητικά κουμπώνουν τέλεια man to man με τα αντίπαλα χαφ, ωστόσο οι αποστάσεις τους μεταξύ των 2 τους, και μεταξύ των νούμερων 9 και 10 που μαρκάρουν τα στόπερ, πρέπει να είναι κοντινές ώστε να μαζέψουν τις δεύτερες μπάλες και να δώσουν έξτρα βοήθεια στις μονομαχίες. 

Το απέναντι εξτρέμ των μαύρων, το νούμερο 11 (Ζίβκοβιτς), έχει τοποθέτηση 50-50 ελέγχοντας την μεγάλη πάσα στο αριστερό wing-back (Nkounkou) και όντας έτοιμος να πρεσάρει το αριστερό στόπερ, το νούμερο 3 (Pacho), σε περίπτωση που φτάσει η μπάλα σε αυτόν. Αντίστοιχα, το δεξί μπακ των μαύρων με το νούμερο 2 (Κεντζιόρα) αρχικά κρατά μικρή απόσταση με την υπόλοιπη τετράδα, και ελέγχει ταυτόχρονα το αντίπαλο wing back.

Η διαγώνια σχέση και η αλληλοκάλυψη μεταξύ των 2 μαύρων επιθετικών (νούμερο 9 και 10) είναι απαραίτητη ώστε να ελέγχεται η πάσα προς το 6ρι των κόκκινων (Skhiri). Τέλος, το αριστερό μπακ των μαύρων, το νούμερο 3 (Baba) κρατά κοντινή απόσταση με την υπόλοιπη 4αδα, ελέγχει την ευθεία και είναι έτοιμος για μεγάλη πάσα στην πλάτη του προς τον νούμερο 7 των κόκκινων (Buta).

Τώρα, αν ο ΠΑΟΚ αποφασίσει να πάει σε έντονο πρέσινγκ για να κλέψει την μπάλα, οι τοποθετήσεις πρέπει να μετατοπιστούν όπως φαίνεται στις παρακάτω εικόνες, αναλόγως με το πού θα πασάρει το κεντρικό στόπερ.

(Πάσα στο δεξί στόπερ)

(Πάσα στο αριστερό στόπερ)

Εδώ είναι σημαντικό να σημειώσουμε, το πώς πάει να πρεσάρει το νούμερο 11 (Ζίβκοβιτς). Όπως είπαμε προηγουμένως, αρχικά καλύπτει την μεγάλη πάσα στο wing-back και μόλις πάει η μπάλα στο αριστερό στόπερ, τότε πάει να πιέσει κλείνοντας την έξω πάσα (εκτός αν υπάρχει διαφορετική οδηγία από τον πάγκο). Λόγω αυτού, τα μαρκαρίσματα των νούμερων 8 και του 9 των μαύρων προς τα νούμερα 8 και 5 των κόκκινων αντίστοιχα, πρέπει να είναι πολύ στενά, ώστε να μην μπορέσει η μπάλα να σπάσει εύκολα σε δεύτερο χρόνο στο πλάτος (στο νούμερο 11). 

Παραμένοντας στο αμυντικό τρίτο της Αϊντραχτ, είναι σημαντικό να αναφερθούμε στο πώς συμπεριφέρεται όταν αμύνεται σε αυτόν τον χώρο. Στο παιχνίδι με την Φράιμπουργκ, δεν υπήρξαν πολλές στιγμές που συνέβη αυτό οργανωμένα, ωστόσο και από τα λίγα δείγματα που έχουμε μπορεί να βγει ένα αξιοπρεπές συμπέρασμα. 

Από την παραπάνω εικόνα, συμπεραίνουμε πως ο τρόπος με τον οποίο αμύνεται η γερμανική ομάδα (σε 5-2-3 στην συγκεκριμένη φάση), αφήνει αρκετούς χώρους στα μεσοδιαστήματα. Γενικότερα, ο στόχος της Άιντραχτ όταν αμύνεται είναι να περιορίσει τον αντίπαλο σε μία πλευρά και να μειώσει τις αποστάσεις προκειμένου να κλέψει την μπάλα (θα αναφερθούμε με περισσότερες λεπτομέρειες παρακάτω), ωστόσο αυτή η αμυντική προσέγγιση αφήνει αρκετούς χώρους αν δεν τηρηθούν οι κοντινές σχέσεις που απαιτούνται. Συγκεκριμένα, βλέπουμε τον Skhiri να έχει μεγάλη απόσταση από τον Larsson με αποτέλεσμα ο χώρος που έχουμε σημειώσει να βρίσκεται ελεύθερος, για να υποδεχθεί κάποιος μεσοεπιθετικός και να γίνει απειλητικός. 

Επιπλέον, η άμυνα σε 5αδα (ή 3αδα) αφήνει συνήθως χώρους στην πλάτη μεταξύ του ακραίου στόπερ και του αντίστοιχου wing-back, όπως φαίνεται χαρακτηριστικά παρακάτω, ειδικά αν η άμυνα δεν είναι οργανωμένη.

ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΤΡΙΤΟ

Μπαίνοντας στο κεντρικό τρίτο, θα αναφερθούμε τόσο στο τρόπο που αμύνεται όσο και στον τρόπο που προσπαθεί να αναπτυχθεί η Άιντραχτ σε αυτόν τον χώρο.

ΦΑΣΗ ΕΠΙΘΕΣΗΣ

Παρομοίως με το build up, οι Γερμανοί εκμεταλλεύονται τον χώρο που δείξαμε στην αρχή, με χαμήλωμα δηλαδή του 8ριου προκειμένου να προωθηθεί το wing-back της πλευράς.

Ακόμα και αν δεν γίνει αυτός ο αυτοματισμός, και η μπάλα τροφοδοτηθεί στον wing-back λίγο χαμηλότερα, η πρώτη σκέψη του 8ριου (Larsson) είναι να κινηθεί στον χώρο:

Η κίνηση αυτή, άμα έχει εξουδετερωθεί η πρώτη γραμμή άμυνας του αντιπάλου, δίνει όπως φαίνεται στην παραπάνω εικόνα, χώρο και χρόνο στο wing-back να παίξει σε έναν από τους 3 προωθημένους που ζητάνε την μπάλα στον κενό χώρο. 

Ακόμη και αν πιέζεται ο wing-back (όπως θα δούμε στην παρακάτω εικόνα), η κίνηση του Larsson δημιουργεί καταρχάς έναν ρόμβο αλλά και χώρο ώστε να περάσει η μπάλα στα μεσοδιαστήματα:

Το πόσο πολύ κινείται σε αυτούς τους χώρους ο Larsson, το μαρτυρά και το heatmap του από το συγκεκριμένο παιχνίδι:

ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΤΡΙΤΟ

Στις περισσότερες στιγμές του αγώνα που η Άιντραχτ έχει την μπάλα στο κεντρικό τρίτο, ο σχηματισμός της είναι 3-1-4-2, όπως δείξαμε και στο build-up.

Αυτό βέβαια αλλάζει αναλόγως τις κινήσεις χωρίς την μπάλα που πραγματοποιούνται συνεχώς.

ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ

Όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα, η τακτική προσέγγιση για τους 2 ακραίους είναι να κρατάνε ψηλά το πλάτος και να κινούνται στην πλάτη της άμυνας του αντιπάλου, ακόμα και όταν η μπάλα βρίσκεται στα στόπερ.

Πέρα από τα wing-backs, παρατηρείται και τάση από τον Larsson (8ρι) να κάνει κίνηση στην πλάτη της άμυνας, τραβώντας ουσιαστικά την αμυντική γραμμή του αντιπάλου και δίνοντας χώρο σε έναν από τους προωθημένους να χαμηλώσει:

ΦΑΣΗ ΑΜΥΝΑΣ

Η αμυντική λειτουργία της Άιντραχτ στο κεντρικό τρίτο, θεωρούμε πως είναι το σημείο κλειδί του αγώνα, στο οποίο πρέπει να δώσει μεγάλη έμφαση ο ΠΑΟΚ προκειμένου να απειλήσει τον αντίπαλο. Και αυτό λόγω των κενών χώρων που θα δείξουμε παρακάτω.

Η άμυνα της ξεκινά καθαρά από πεντάδα στην άμυνα και από εκεί και πέρα είτε με 3 χαφ και 2 προωθημένους (5-3-2) ή ένας από τους χαφ προωθείται περισσότερο και ο σχηματισμός μετατοπίζεται σε 5-2-3. 

Κόντρα στην Φράιμπουργκ, η οποία όπως είπαμε αγωνίζεται και αυτή με 3αδα στην άμυνα, όταν η ομάδα του Τοπμέλερ ήθελε να πρεσάρει αυτό γινόταν με τον Ebimbe (3ο χαφ στο 3-1-4-2) να βγαίνει τρίτος πιέζοντας το δεξί ακραίο στόπερ:

Εστιάζοντας τώρα και στον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσεται ο ΠΑΟΚ, είναι αξιοσημείωτη η συμπεριφορά της γερμανικής ομάδας σε περίπτωση που σπάσει η πρώτη γραμμή άμυνας.

Όπως φαίνεται παρακάτω, έχουμε το σενάριο όπου η μπάλα βρίσκεται στο δεξί μπακ με τον ΠΑΟΚ να έχει εξουδετερώσει την άμυνα των δύο προωθημένων στο 5-3-2:

Αυτό που παρατηρήσαμε είναι πως, η Άιντραχτ δεν συνηθίζει να προωθεί τον αντίστοιχο wing-back να πιέσει σε αυτόν τον χώρο, αλλά επιλέγει να τον κρατήσει κοντά στο εξτρέμ της αντίπαλης ομάδας. 

Αντιθέτως, επιλέγει να φέρει το 8ρι της (Ebimbe) να βγει στα άκρα να πιέσει όπως θα δούμε παρακάτω:

Ο πρασινισμένος χώρος αποτελεί το σημείο κλειδί, καθώς μετατοπίζεται όλη η 3αδα του κέντρου, με αποτέλεσμα να αφήνεται αρκετός χώρος στην απέναντι πλευρά. Αν ο ΠΑΟΚ κυκλοφορήσει σωστά την μπάλα, και μεταβεί σε πολλές αλλαγές παιχνιδιού, θεωρούμε πως τα κενά αυτά μέτρα μπορεί να τα εκμεταλλευτεί, είτε με τα πλάγια μπακ του, ή με χαμήλωμα ενός μεσοεπιθετικού ή ακόμη και με προώθηση των στόπερ και άμεση δημιουργία από αυτούς.

Βέβαια υπάρχει και το σενάριο ο ένας από τους 2 προωθημένους (Chaibi) να συνεχίσει το πρέσινγκ του μέχρι τέλους, και έτσι ο κεντρικός χαφ να παραμείνει μέσα. Ωστόσο πάλι παρατηρείται χώρος στην απέναντι πλευρά.

Αν βγει το 8ρι να πιέσει τον πλάγιο μπακ, αφήνει τον χώρο ευθύνης του όπως φαίνεται παρακάτω, όπου έχουμε βάλει και θεωρητικά τα ονόματα των παικτών μας για καλύτερη κατανόηση:

Το πράσινο τετράγωνο, είναι ο χώρος στα μεσοδιαστήματα τον οποίο πρέπει να εκμεταλλευτεί ο ΠΑΟΚ, κυρίως λόγω της ποιότητάς του σε αυτές τις θέσεις. Επιστρέφοντας και σε αυτά που είπαμε στις βασικές πτυχές του 3-4-2-1, αναφερθήκαμε στο γεγονός πως τα στόπερ έχουν την ευχέρεια να ακολουθούν τους αντιπάλους τους χωρίς δισταγμό καθώς η υπόλοιπη 4αδα θα τους καλύψει επαρκώς. 

Σε αυτήν την ικανότητα των αμυντικών του βασίζεται ο Τοπμέλερ και βγάζει το κεντρικό του χαφ να πιέσει χωρίς να τον ανησυχεί ο χώρος που αφήνει στο μεσοδιάστημα. Αν ένας παίκτης κινηθεί σε αυτόν τον κενό χώρο, το αντίστοιχο στόπερ δε θα φοβηθεί να τον μαρκάρει.

Εστιάζοντας τώρα και στα χαρακτηριστικά της ομάδας του Λουτσέσκου, ο ΠΑΟΚ έχει παίκτες που μπορούν να υποδεχθούν σε αυτούς τους χώρους και λόγω της ποιότητας με την μπάλα στα πόδια, μπορεί να τούς κάνει πηγή απειλής για τον αντίπαλο. Επιπλέον, έχει και τα απαραίτητα εφόδια ώστε να περάσει η μπάλα σε αυτό το μεσοδιάστημα, παραδείγματος χάριν με τον Μπάμπα που χρησιμοποιεί εξαιρετικά και τα δύο του πόδια προκειμένου να προωθήσει το παιχνίδι.

Ένα παρόμοιο σενάριο είναι να περάσει η μπάλα και από την δεύτερη γραμμή άμυνας φτάνοντας στο εξτρέμ που έχει κρατήσει όλο το πλάτος, έχοντας το 8ρι εξουδετερωμένο αφού έχει πάει να πιέσει τον πλάγιο μπακ:

Σε αυτήν την περίπτωση, ο wing-back της πλευράς (Buta) ακολουθεί τον εξτρέμ (Taison) και έτσι βλέπουμε τους χώρους που έχουν δημιουργηθεί. Για να εκμεταλλευτεί αυτήν την κατάσταση ο ΠΑΟΚ, μπορεί να το κάνει είτε με μία πάσα στην πλάτη της άμυνας στην κίνηση του 10ριου (Κωνσταντέλια) που έχει έρθει στην πλευρά, ή με κίνηση ενός χαφ στο χώρο που άφησε ο Larsson, στην προκειμένη περίπτωση ο Ozdoev. 

ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ ΤΡΙΤΟ

Ξεκινώντας από την κατοχή της Άιντραχτ στο τρίτο μισό του γηπέδου, τα βασικά χαρακτηριστικά της παραμένουν ίδια. Όπως θα δούμε παρακάτω, τα wing-backs μένουν ψηλά, με τους μεσοεπιθετικούς να τείνουν να χαμηλώσουν σε μία πλευρά για να δημιουργήσουν τριγωνική σχέση.

Ο κύριος τρόπος απειλής τους είναι από τα πλάγια σε συνδυασμό με το να φέρνουν πολλούς παίκτες μέσα στην μεγάλη περιοχή του αντιπάλου:

Βλέπουμε στην παραπάνω φωτογραφία πόσο ψηλά βρέθηκε ακόμη και το ακραίο στόπερ (Tuta) για να υποστηρίξει την επίθεση. 

ΤΟ ΠΡΕΣΙΝΓΚ ΤΗΣ ΑΪΝΤΡΑΧΤ

Η πίεση των Γερμανών ψηλά γίνεται πάλι ουσιαστικά σε 5-2-3 (3-4-2-1) με σκοπό αυτής να εγκλωβίσει την αντίπαλη ομάδα σε μία πλευρά. 

Όπως και στο κεντρικό τρίτο, αν ο κάτοχος της μπάλας έχει τον απαραίτητο χρόνο, η λύση σε αυτήν την φάση φαίνεται να είναι η αλλαγή παιχνιδιού με μεγάλη πάσα. Ακόμη και αν οι παίκτες της Άιντραχτ στο 5-2-3 κολλήσουν στα man to man, (με τα wing-back να ανεβαίνουν στα αντίστοιχα μπακ του ΠΑΟΚ) οι κενοί χώροι είναι οφθαλμοφανείς:

ΕΠΙΘΕΤΙΚΕΣ – ΑΜΥΝΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΑΣΕΙΣ

Ξεκινώντας από τις επιθετικές, στο γκολ που σκοράρει ο Ebimbe κόντρα στην Bochum, φαίνεται πως η Άιντραχτ καταφέρνει να φέρει πολλούς παίκτες στην περιοχή ώστε να συμμετάσχουν στην έκβαση της μετάβασης. 

Γενικότερα, όλοι οι επιθετικοί της έχουν αξιοπρεπή ταχύτητα (Marmoush, Ngankam) που τους επιτρέπει να γίνουν απειλητικοί στον κενό χώρο. 

ΑΜΥΝΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΑΣΕΙΣ

ΠΡΟΛΗΨΗ

Πριν εστιάσουμε στους χώρους που αφήνονται κενοί, είναι σημαντικό να αναφερθούμε στην συμπεριφορά της γερμανικής ομάδας, προκειμένου να αποφύγει να μπει σε τέτοιες καταστάσεις. 

Όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα, και τα 3 στόπερ έχουν βρεθεί πάρα πολύ ψηλά, κοντά στην αντίπαλη περιοχή, με σκοπό να υπάρχουν κοντινές σχέσεις μεταξύ των γραμμών και να έχουν το πάνω χέρι στις απομακρυσμένες μπάλες.

Στα επόμενα τρία καρέ, φαίνεται ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρθηκε η Άιντραχτ σε μία φάση όπου η μπάλα χάθηκε από τον wing-back (Nkounkou). Πίσω από την μπάλα έχουν μείνει ουσιαστικά 5 παίκτες, τα 3 στόπερ και τα 2 κεντρικά χαφ. 

Βλέπουμε το πως ο Skhiri βγήκε στο πλάι για να ακολουθήσει τον παίκτη με την μπάλα στα πόδια. Μόλις τροφοδοτήθηκε ο παίκτης του αριστερού στόπερ (Pacho) ο πρασινισμένος χώρος είναι αυτός ο οποίος θα έπρεπε να εκμεταλλευτεί η Φράιμπουργκ προκειμένου να εκδηλώσει επίθεση. Η αμυντική στάση του Pacho, ωστόσο, είναι πολύ καλή που αναγκάζει τον κάτοχο της μπάλας να μην μπορεί να γυρίσει με αποτέλεσμα να σταματήσουν όποιες προϋποθέσεις υπήρχαν για απειλή. 

ΚΕΝΟΙ ΧΩΡΟΙ

Από εκεί και πέρα, αν ο αντίπαλος καταφέρει να φτάσει κοντά στην περιοχή της Άιντραχτ, μετά από μετάβαση, οι χώροι που μένουν ανυπεράσπιστοι είναι εύκολο να διακριθούν:

ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ

Κλείνοντας, μπορούμε να δούμε και κάποιες ειδικές περιπτώσεις καταστάσεων, που δύσκολα θα παρατηρηθούν και στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ. 

Στον αγώνα κόντρα στην Bochum σχεδόν σε κάθε φάση ανάπτυξης, ο Larsson τοποθετούταν σε θέση αριστερού μπακ, με τον Nkounkou (αριστερό wing-back) να ανεβαίνει ακόμα ψηλότερα και τον Gotze να δουλεύει στο μεσοδιάστημα:

Ξαναναφέρουμε ωστόσο πως το πιο πιθανό είναι αυτή η στοχευμένη τοποθέτηση του Larsson τόσο χαμηλά, να είχε να κάνει με τον συγκεκριμένο αντίπαλο (Bochum) και να μην συμβεί έντονα κόντρα στον Δικέφαλο.