Ο Κουλιεράκης... αποκαλύπτεται!


Την πρώτη του μεγάλη συνέντευξη έδωσε ο κεντρικός αμυντικός του ΠΑΟΚ, Κωσταντίνος Κουλιεράκης, στην γνωστή ιστοσελίδα SDNA. Ο ταλαντούχος ποδοσφαιριστής μίλησε για όλους και για όλα, αναφερόμενος μεταξύ άλλων στον Λουτσέσκου, τον Ίνγκασον, τον "Ντέλια" και τον Ιβάν Σαββίδη.

Αναλυτικά:

 «Από πάντα ήθελα να παίξω ποδόσφαιρο. Η μαμά μου δεν το δεχόταν αλλά εγώ είχα "κόλλημα" με το ποδόσφαιρο. Το ήθελα πολύ, δεν σκεφτόμουν κάτι άλλο. Το πιο δύσκολο κομμάτι αφορούσε τους γονείς μου. Να το δεχθούν, να με αφήσουν να φύγω στην Θεσσαλονίκη. Δυσκολεύτηκαν πολύ αλλά δεν μπορούσαν να μου πουν όχι. Έβλεπαν ότι το ήθελα πολύ, δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι δεν θα με αφήσουν να πάω. Τρεις φορές ακυρώθηκε το ραντεβού με τον ΠΑΟΚ αλλά τώρα που το σκέφτομαι, ίσως έγινε για καλό. Ίσως δεν ήμουν τότε έτοιμος να αποδείξω. Είχα και δύο χειρουργεία. Κάθε εμπόδιο για καλό. Ανέβηκα στην Θεσσαλονίκη για να μείνω. Να αποδείξω ότι είμαι καλός και ότι αξίζω. Δεν ανέβηκα απλά για προπονήσεις. Ήταν η ευκαιρία μου».

Για την αυτοπεποίθηση που παρουσιάζει στο γήπεδο:

 «Το έχω δουλέψει το κομμάτι της αυτοπεποίθησης. Δεν ήμουν έτσι πάντα. Δούλεψα πολύ το άγχος μου, προσπάθηνα να βελτιώσω την αυτοπεποίθησή μου. Με βοήθησαν πολύ οι συμπαίκτες μου, οι προπονητές μου, η οικογένειά μου στο να καταλάβω τι παίκτης είμαι, τί μπορώ να δώσω. Από την άλλη σκέφτομαι ότι πρέπει να το συγκρατήσω κιόλας για να μην μου βγει σε αλαζονεία. Προσπαθώ να το κουμαντάρω και νομίζω ότι τα καταφέρνω καλά. Είμαι ήρεμος και χαμηλών τόνων σαν άνθρωπος. Θα με δείτε να παθιάζομαι μόνο μέσα στο γήπεδο».


Για την σπουδαιότητα των ακαδημιών:

«Οι ακαδημίες είναι πολύ μεγάλο σχολείο για μένα. Ζεις μόνος από μικρή ηλικία, συνυπάρχεις με τόσους διαφορετικούς χαρακτήρες. Μεγαλώνεις, ωριμάζεις. Και όχι μόνο ποδοσφαιρικά. Εκεί μαθαίνεις τι σημαίνει ΠΑΟΚ. Ποια είναι η ιστορία του ΠΑΟΚ, τι σημαίνει να φοράς την φανέλα του ΠΑΟΚ. Είναι πολύ σημαντικό κομμάτι για μένα οι ακαδημίες του ΠΑΟΚ. Έπαιξαν κομβικό ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα μου».


Για τον αν δικαιολογείται ο "ντόρος" που έχει δημιουργηθεί για τις ακαδημίες των ασπρόμαυρων:

«Και δικαιολογείται και φαίνεται στην πράξη από τα παιδιά της πρώτης ομάδας. Και έχουμε να δείξουμε πολλά ακόμη, είμαστε στην αρχή... Εμείς δικαιολογούμε την καλή δουλειά που γίνεται. Ο ΠΑΟΚ μπορεί να παράγει παίκτες. Υπάρχει η ποιότητα να στηριχθεί ένα πλάνο νέων. Το θέμα και το βασικό ερώτημα είναι αν έχουμε την υπομονή. Και μπορούμε να το κρατήσουμε σαν κεντρική ιδέα αλλά και να το... σηκώσουμε. Με τον Ντέλια μεγαλώσαμε μαζί. Δεν είναι πολύ σπουδαίο και όμορφο που βρισκόμαστε και παίζουμε στην ανδρική ομάδα; Είμαστε μαζί από την Κ15 και όλο αυτό είναι πολύ ιδιαίτερο για εμάς». 

Για το αν υπήρξαν δύσκολες στιγμές στην πορεία του ταξιδιού: 

«Φυσικά και υπήρξαν δύσκολες στιγμές. Ήμασταν παιδιά αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να επιστρέψω στα Χανιά. Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι δεν μπορώ, δεν γίνεται...».


Για το πώς επέλεξε την θέση του κεντρικού αμυντικού:

«Ανέβηκα σαν 8-10άρι, στην πρώτη μου χρονιά με γύρισαν 6αρι και μετά με έπιασε ο προπονητής της Κ17 και μου είπε: "Κοίταξε να δεις, έχω δει τα χαρακτηριστικά σου και θέλω να σε δω στόπερ". Τώρα πιτσιρίκι τι να έλεγα, όχι; Του είπα: "εντάξει, κόουτς". Στην αρχή μου φαινόταν δύσκολα. Ξεκίνησε το πρωτάθλημα, άρχισα να καταγράφω σιγά σιγά συμμετοχές και στην πορεία να παίρνω παιχνίδια ως βασικός. Μάθαινα την θέση καλύτερα και τώρα μπορώ να σου πω πως είναι ό,τι καλύτερο μου συνέβη...».

Για το γεγονός ότι μετά την προετοιμασία πήρε ενεργό ρόλο στο ρόστερ:

«Και μένα αυτός ήταν ο πρώτος στόχος μου, δεν ήρθα απλά για να συμπληρώσω την προετοιμασία. Θα ήταν λάθος να σκεφτεί κάποιος ότι είναι ευχαριστημένος, επειδή συμμετέχει απλά. Από την στιγμή που με επέλεξαν, έπρεπε να τους δικαιώσω. Έπρεπε να δείξω γιατί είμαι εκεί...».


Για τον Ραζβάν Λουτσέσκου: 

«Δεν θα πω ψέματα, καταλαβαίνω πότε τα έχω πάει καλά και πότε όχι. Έχω έντονο το αίσθημα της αυτοκριτικής μέσα μου. Ακούγοντας τα όσα λέει ο προπονητής για σένα, σου δίνει μεγάλη χαρά! Μεγάλη αυτοπεποίθηση. Και εγώ όταν το άκουσα, λέω είμαστε σε καλό δρόμο αλλά αυτό δεν σημαίνει και κάτι... Πρέπει να συνεχίσεις. Για να επιστρέψω στην προετοιμασία, κατάλαβα ότι ένιωθα εγώ καλά. Ότι ήμουν καλά. Ότι μπήκα δυναμικά. Έδειξα ότι ήθελα να παίξω, δεν ήθελα απλά μία θέση στο ρόστερ. Ε δεν θα σας πω εγώ αν είναι καλός προπονητής (σ.σ. γελάει). Ασχολείται πολύ με τους ποδοσφαιριστές του. Θα τους μιλήσει, θα αστειευτεί μαζί τους. Πιστεύω ότι είναι ένας προπονητής που μπορεί να σου πάρει το 100%. Και δεν μιλάω μόνο για το αγωνιστικό. Εστιάζει στην ψυχολογία του παίκτη, στον τρόπο που θα μιλήσει στον καθένα. Αυτό μου έχει κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση».

Για το εάν δέχθηκε κάποιο προμήνυμα πριν το ντεμπούτο του:

 «Ήταν μάλλον Τρίτη... Κάναμε μία άσκηση και μου λέει ο προπονητής: "Είσαι έτοιμος;" του απαντάω: "Εννοείται... Πάντα είμαι", "Αυτό! Να είσαι έτοιμος" μου λέει ο κ.Λουτσέσκου και εκεί σκέφτομαι "ωπ, τι έχουμε τώρα...". Αλλά μία που μου το είπε, μία που ξεκίνησε η προπόνηση και μία που το ξέχασα. Λέω στον εαυτό μου, κοίτα να βγει η προπόνηση, όλη η εβδομάδα και όταν έρθει η ώρα του ματς, θα το σκεφτείς. Δεν ήθελα να μου βγει και σε άγχος. Γι΄αυτό σου λέω ότι προσπαθώ να τα διαχειρίζομαι, να μην μου βγαίνει σε άγχος».

Για την διαφορά ανάμεσα σε ακαδημίες και ανδρική ομάδα:

 «Η πίεση είναι μεγαλύτερη, οι απαιτήσεις είναι μεγαλύτερες. Βέβαια, από μικροί μάθαμε να ζούμε στην πίεση. Από τις ακαδημίες. Ήταν κάτι που θα το βρίσκαμε μπροστά μας. Αλλά στην ανδρική ομάδα, ο ρυθμός, οι απαιτήσεις, είναι κάτι που όταν το ζεις, το καταλαβαίνεις».

Για τις συνήθειές του πρίν και μετά το παιχνίδι:

«Το τελευταίο πράγμα που κάνω πριν βγω στο γήπεδο είναι το σταυρό μου. Και το πρώτο που θα ήθελα μόλις τελειώνει ο αγώνας, είναι να τον ξαναδώ. Θέλω να βλέπω όλα τα ματς. Ιδίως τα άσχημα και δύσκολα παιχνίδια. Μόνο έτσι μπορείς να καταλάβεις τι δεν έκανες σωστά, τι πρέπει να δουλέψεις. Βλέπεις, αναλύεις αυτά που πρέπει και τα υπόλοπα τα ξεχνάς. Το θέμα είναι να μάθεις από τα λάθη σου. Ψυχολογικά δεν μπορείς να κάνεις πολλά, έρχεται το επόμενο παιχνίδι, δεν έχεις χρόνο. Και θεωρώ ότι τα άσχημα παιχνίδια είναι αυτά που σου μαθαίνουν».

Για το τι σημαίνει ΠΑΟΚ για τον ίδιο:
«Ο ΠΑΟΚ είναι το δεύτερο σπίτι. Εκεί μεγάλωσα και μεγαλώνω ποδοσφαιρικά. Έχω μία οικογένεια εκεί.»

Για τον απολογισμό του πρώτου γύρου:

 «Ο ΠΑΟΚ έχει αδικήσει τον εαυτό του φέτος. Είναι πολύ ποιοτική ομάδα, στα περισσότερα παιχνίδια ήταν πολύ ανώτερος του αντιπάλου του και το έχασε στις λεπτομέρειες. Όσο περνάει ο καιρός όμως, το βρίσκουμε και σαν ομάδα και στο μεταξύ μας και είμαστε ολοένα και καλύτεροι. Πριν την διακοπή, είχαμε βρει τρομερό ρυθμό. Δεν θεωρώ ότι η διακοπή μας έκανε κακό, θα γυρίσουμε ακόμη πιο έτοιμοι. Πιο βελτιωμένοι».

Για τις "σειρήνες" από το εξωτερικό:
«Είμαι στον ΠΑΟΚ και δεν σκέφτομαι τίποτα. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα γίνει. Το μυαλό μου είναι μόνο στον ΠΑΟΚ. Όνειρο ένα τρόπαιο με τον ΠΑΟΚ, όνειρο το εξωτερικό. Όλα όμως στην ώρα τους. 


Για την κλήση του στην Εθνική:

 «Έτοιμαζόμουν να πάω στο ξενοδοχείο της Ελπίδων. Η Εθνική Ανδρών είχε ήδη μαζευτεί. Και 15' πριν πάω στην Ελπίδων, μου τηλεφώνησαν και μου είπαν ότι θα πάω στην Ανδρών. Λέω τι έγινε τώρα; Πήγα πρώτα στο ξενοδοχείο της Ελπίδων, το... επιβεβαιώνω (σ.σ. γελάει). Ήταν ξαφνικό, δεν το περίμενα. Αλλά το συνειδητοποίησα γρήγορα, λέω στον εαυτό μου "μπάλα παίζουν τα παιδιά, μπάλα παίζεις και συ, πήγαινε... (σ.σ. γελάει)". Πήγα αργοπορημένος λοιπόν, μετά από όλα αυτά, τους πρόλαβα στο φαγητό. Ήμουν πολύ τρακαρισμένος. Τους είχα δει μόνο στην τηλεόραση τους περισσότερους. Ήταν πολύ καλό το κλίμα και με έβαλαν άμεσα στο κλίμα. Και μετά ήρθε και το ντεμπούτο σε φιλικό παιχνίδι. Πολύ ιδιαίτερη στιγμή. Συγκινητική. Ανυπομονώ για τα επίσημα».


Για τους Κωσταντέλια και Ίνγκασον:
«Δεν με εκπλήσσει όλο αυτό που γίνεται με τον Ντέλια. Τον ξέρω χρόνια. Ούτε τον ίδιο τον εκπλήσσει. Για εμάς δεν έχει αλλάξει κάτι. Είναι η καθημερινότητά μας. Όπως την είχαμε και στις ακαδημίες. Προπονήσεις, ματς. Το ευχαριστιόμαστε. Έχει πολύ μεγάλη ποιότητα, είναι μία ποδοσφαιρική ιδιοφυϊα, είναι φτιαγμένος για μεγάλα πρωταθλήματα. Του έχω πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη. Από την άλλη, τον Ίνγκασον, τον νιώθουμε σαν μεγάλο αδερφό. Προσπαθεί να μας καθοδηγήσει, να μας προστατεύσει. Έχω μάθει πάρα πολλά δίπλα του και μαθαίνω ακόμη. Και ο ίδιος νοιάζεται πολύ για εμάς».



Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια