Η ομάδα είναι φανερό και ξεκάθαρο πλέον ότι ψυχικά είναι αφοσιωμένη μόνο στο παιχνίδι της Τετάρτης. Το ματς με το Βόλο ήταν απλά μια ενοχλητική υποχρέωση πριν το μεγάλο στόχο, ένα ματς που έπρεπε να το παίξουμε. Θα μου πει κάποιος χάσαμε βαθμούς και μαζί με τους χαμένους με τον Ατρόμητο, μένουμε αρκετά πίσω στο πρωτάθλημα με το καλημέρα. Συμφωνώ απόλυτα αλλά εδώ είναι που πρέπει να καταλάβουμε τον ψυχισμό του σωματείου μας.
Ο ΠΑΟΚ είναι έντονα συναισθηματικό σωματείο, δεν γνωρίζει εύκολα ψυχική ισορροπία, είναι είτε άσπρο είτε μαύρο (τυχαία τα χρώματα; δε νομίζω!!). Είναι είτε φουλ χαρά είτε φουλ λύπη. Η ομάδα δεν μπορεί να διαχειριστεί συναισθηματικά το να είναι με δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Όπως πριν δύο χρόνια με το Λουτσέσκου που έκανε ροτέϊσον με Τσέλσι για να έχει την καλή ομάδα την Κυριακή με ΑΕΚ ή με τη Λαμία και πολύ καλά έκανε. Εκ των υστέρων κράζουν διάφοροι γιατί η ομάδα τότε αδιαφόρησε για την Ευρώπη με αποτέλεσμα να μην πάρουμε βαθμούς και να πέσουμε στην κατάταξη και να έχουμε δύσκολες κληρώσεις. Δεν κατανοούν ή δε θυμούνται το μεγάλο απωθημένο που υπήρχε για το πρωτάθλημα. Και μπράβο στην ομάδα τότε και χαλάλι στη θυσία της Ευρώπης γιατί μας πρόσφερε κάτι μοναδικό, το αήττητο νταμπλ. Κάτι που θα μας συνοδεύει για χρόνια, κάτι που έγραψε στην ιστορία μας με ανεξίτηλα γράμματα. Μας έφυγε αυτό το απωθημένο, τελείωσε, ησυχάσαμε. Τώρα θα είμαστε συνεχόμενα διεκδικητές του τίτλου αλλά το απωθημένο που υπήρχε δεν υπάρχει.
Ένα απωθημένο έχει μείνει πλέον και αυτό είναι η είσοδος στους ομίλους του τσουλου. Ότι και να λέμε με τη λογική η αλήθεια είναι ότι όλοι μέσα στον οργανισμό του ΠΑΟΚ ζουν και αναπνέουν γι' αυτό το ματς. Οι βασικοί που μπήκαν ως αλλαγές με το Βόλο, ενώ λογικά ήξεραν ότι πρέπει να πάρουν το παιχνίδι από μέσα τους (υποσυνείδητα) δεν ρίσκαραν, δεν ανέβασαν ένταση, ήταν συγκρατημένοι. Πχ ο Καντουρί, δεν είχε καμιά ένταση στο παιχνίδι, ήταν σαν να μη μπήκε. Όλοι ξέρουν ότι το μεγάλο ματς είναι την Τετάρτη. Και αυτή τη φορά είναι απέναντι σε μια ομάδα που δεν είναι αγωνιστικά ανώτερη από εμάς. Εάν εξαιρέσεις το 2004 με τη Μακάμπι, που ήταν εύκολη κλήρωση αλλά δεν ήμασταν έτοιμοι για άλλους λόγους (Γούμενος πρόεδρος, κακή οικονομική κατάσταση και ανύπαρκτη οργάνωση), όλες τις άλλες φορές ψάχναμε αγωνιστική υπέρβαση, (με Άγιαξ 3 φορές, με Σάλκε, με Μπενφίκα). Σε όλες αυτές τις φορές ο αντίπαλος αγωνιστικά ήταν ανώτερος μας και ας είχαμε πάρει αποτέλεσμα στον πρώτο αγώνα (1-1). Τώρα είναι διαφορετικά, ο αντίπαλος είναι στο ίδιο επίπεδο με εμάς, δεν φοβίζει, το μεγάλο θηρίο που έπρεπε να σκοτώσουμε ήταν η Μπενφίκα. Στην ομάδα το ξέρουν αυτό και έχουν συνειδητοποιήσει την μεγάλη ευκαιρία που πλέον υπάρχει, γι' αυτό όλοι είναι εστιασμένοι και αφοσιωμένοι σε αυτό το παιχνίδι. Ας έγινε η γκέλα στο Βόλο, αυτό που αληθινά χρειαζόμαστε είναι τους ομίλους για πολλούς και διάφορους λόγους. Η πρόκριση θα μας αλλάξει επίπεδο και ψυχολογικά θα σβήσουμε και το απωθημένο μας.
Και ίσως δεν είναι τυχαίο ότι η Τούμπα συνήθως ήταν αρνητικός παράγοντας σε αυτήν την προσπάθεια (ο κόσμος βάζει μεγάλη πίεση στην ομάδα), τώρα χωρίς κόσμο λειτουργεί θετικά για αγωνιστικούς λόγους. Πιστεύω ότι αυτή τη φορά είμαστε έτοιμοι να το πετύχουμε και θα πάρουμε την πρόκριση.
Επίσης πιστεύω και σε μια προφητεία που λέει ότι η παλιά η Τούμπα δεν είναι δυνατόν να μας αποχαιρετήσει χωρίς να το έχει βιώσει και αυτό, τους ομίλους του τσουλού. Όλα γίνονται για κάποιο σκοπό και στο σωστό χρόνο. Η γραφειοκρατική καθυστέρηση που έφερε παράταση στην παραμονή μας στην παλιά Τούμπα, ίσως να εξυπηρετεί τελικά και την εκπλήρωση αυτής της μεγάλης προφητείας και ονείρου, ότι το παλιό γήπεδο θα "πεθάνει" αφού πρώτα τα έχει ζήσει όλα. Και το μόνο που δεν έχει ζήσει είναι τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Έχει ζήσει τίτλους, πρωταθλήματα, τελικούς κυπέλλου, Ευρώπη, παικταράδες (Κούδα, Μαραντόνα, Σκαρτάδο, Βιερίνια, κτλ), μόνο ομίλους δεν έχει ζήσει. Είναι κρίμα και αδικία για την ιστορία αυτού του μοναδικού στον κόσμο γηπέδου, για όλα τα συναισθήματα που έχει ζήσει αυτό το γήπεδο να μην έχει πάει στην κορυφαία γιορτή. Δεν το θέλει η ιστορία αυτό, θα ήταν μεγάλη παράλειψη. Και η προφητεία θα εκπληρωθεί την Τετάρτη και ήσυχα και ωραία μετά το πέρας και της φετινής σεζόν, το γήπεδο θα μας αφήσει πλήρες ημερών και βιωμάτων, Έτσι όπως του αξίζει να τελειώσει την ένδοξη ιστορία του και να γυρίσει σελίδα, έτσι ώστε το καινούργιο γήπεδο να υποδεχτεί την ομάδα που θα παίζει μόνιμα στο υψηλότερο επίπεδο. Τίποτα λιγότερο από αυτό δεν αρμόζει σε αυτό το γήπεδο και την ιστορία που κουβαλάει, γι' αυτό όλοι είμαστε αφοσιωμένοι και ενωμένοι σαν μια γροθιά, σε αυτό και σταματάμε τη γκρίνια. Στέλνουμε μόνο τη θετική μας ενέργεια, μια και δεν μπορούμε να είμαστε στο γήπεδο, θα είναι όμως οι ψυχές μας εκεί την Τετάρτη, οι ψυχές εκατομμυρίων ΠΑΟΚτσήδων που ζουν και αναπνέουν για την εκπλήρωση και αυτού του οράματος. Και αυτό θα γίνει. Αμήν!!!
Πηγή: paokmania - forums
0 Σχόλια